ด้วยหน้าหนัง แล้วก็อะไรอีกหลายๆ อย่างทำให้หนังเรื่องนี้ค่อนข้างจะนอกสายตานะครับ แม้แต่ผมก็รู้สึกเช่นนั้นด้วย แล้วพอมาเจอ พี่แบงค์ วงแคลช (ปรีติ บารมีอนันต์) นำแสดงผสมกับหน้าหนังสไตล์วัยรุ่นอุดมความรุนแรง ก็พาลคิดไปถึงเรื่อง พันธุ์เอ็กซ์ เด็กสุดขั้ว ที่มีผลลัพธ์ไม่ค่อยน่าจดจำสักเท่าไร จริงๆ ผมก็คงจะไม่ได้เข้าไปชมหรอกครับถ้าหากไม่เผอิญมีคนมาสะกิดให้ลองดูก่อนแล้วค่อยว่ากัน… แล้วผมก็ลองเรียบร้อย
เป็นการโคจรมาเจอกันอีกครั้งของ Paul Newman และผู้กำกับ George Roy Hill หลังจากร่วมงานกันจนดังระดับร้อยล้านมาแล้วใน Butch Cassidy and the Sundance Kid และ The Sting พวกเขาก็หันมาทำหนังตลกแนวจิกกัดวงการกีฬาฮ็อคกี้ครับ
ภาคต่อของหนังแอ็คชั่นเกรดบีครับ หลังจากผมเคยเขียนถึงภาคแรกไปเมื่อนานมาแล้ว กับการกลับมาของ เจค ไรย์ (Don ‘The Dragon’ Wilson) นักสู้ยอดฝีมือ ที่คราวนี้เขาไปเที่ยวมะนิลาตามคำชวนของเพื่อน
วันนี้ง่วงจัด ขอเล่าที่มันง่ายๆ ก่อนแล้วกันนะครับ จะได้ไม่ต้องสาธยายอะไรมาก พวกหนังทุนต่ำนี่ว่าง่าย ดีก็ดี ไม่ดีก็ดี เอ้ะ ยังไง
ออกตัวว่าไม่ใช่คอหนังว่าด้วยความเร็ว แต่สำหรับ Need for Speed แล้ว ผมรู้สึกเพลินกับมันไม่น้อยเลยครับ
ช่วงนี้ชีวิตวนเวียนอยู่กับเบสบอลครับ วันก่อนฟินกับซีรี่ส์ Roosevelt Game วันนี้ได้ดู Million Dollar Arm อีก
นี่ก็เป็นหนังทีวีอีกเรื่องของคู่แฝด Olsen นะครับ คราวนี้มาจับเรื่องกีฬาฟุตบอลบ้าง โดยทั้งสองก็มาแสดงเป็นพี่น้องตระกูลสแตนตันที่อยากจะลงแข่งฟุตบอล แล้วเรื่องวุ่นๆ ก็ตามมาตามสูตรล่ะครับ
Happy Gilmore เป็นหนึ่งในหนังของ Adam Sandler ที่ผมโปรดมากเรื่องหนึ่งครับ เพราะมันครบรสทั้งความฮา ความสนุกที่น่าติดตาม และตัวเอกที่มีทั้งความน่ารัก+ทะเล้น+โหดโวยวายสไตล์ Sandler
ตัวหนังไม่ทำเงิน คำชมก็ไม่มาก อะไรทั้งหลายเหล่านี้เลยกลายเป็นเครื่องลดความคาดหวังที่ผมมีต่อหนังไปโดยปริยาย
เจ้าหมาบัดดี้นี่มันจะเทวดาเกินไปแล้วครับ เล่นบาสก็ได้ บอลก็ได้ อเมริกันฟุตบอลก็ได้ ไหนจะเบสบอล นี่แกไปร่วมตบในกีฬาวอลเล่ย์บอลอีกแล้ว!
