จำได้ว่าตอนดูตัวอย่าง Overlord นี่ผมรู้สึกอยากดูมากเลยนะครับ โดยเฉพาะตอนเห็นภาพคนโดนทดลองมันรู้สึกว่าหนังน่าจะมีอะไรสดๆ ใหม่ๆ มาเสิร์ฟ แต่พอผ่านไปสักพักก็กลายเป็นเฉยๆ ไม่ได้อยากดูอะไรมาก ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเส้นกราฟมันถึงเปลี่ยนได้ – ก็อยากบันทึกห้วงความรู้สึกนั้นไว้ครับ เผื่อสักวันจะนึกออกว่าทำไม
ถ้าจะบอกว่าผมไม่คาดหวังกับ The Lair เลย ก็น่าจะเป็นการโกหกล่ะครับ เพราะหนังกำกับโดย Neil Marshall เจ้าของผลงาน Dog Soldiers และ The Descent และเรื่องนี้ก็น่าจะเป็นการกลับสู่รากเหง้าที่เขาคุ้นเคย เพราะมันว่าด้วยสัตว์ประหลาดที่ซ่อนตัวอยู่ในสถานที่ลึกลับเหมือนกัน
Come Play ถือเป็นหนังสยองที่มาในขนบที่คุ้นเคยสำหรับคอหนังสยองแนวคำสาปหลอนหรือปีศาจตามล่าครับ
เหตุผลหลักที่ดู Willy’s Wonderland ก็เพราะพี่ Nicolas Cage เลยครับ บทคลั่งๆ ขรึมๆ แบบนี้เข้าทางพี่เขาล่ะ
The Pale Blue Eye ถือเป็นหนังถูกใจอีกหนึ่งเรื่องครับ แนวนี้ใช่เลย สืบคดีย้อนยุคได้กลิ่นอายโกธิค เดินเรื่องเหมือนนิยายที่เปิดไปทีละหน้า และที่สำคัญคือมี เอ็ดการ์ แอลลัน โพ มาเป็นหนึ่งในตัวละครด้วย
Barbarian ถือเป็นหนังสยองขวัญที่ปักหมุดไมล์ในใจผมครับ ไม่ใช่เพราะว่ามันสุดยอดสมบูรณ์จนไร้ที่ติด และไม่ใช่เพราะมันแปลกใหม่อะไร แต่เพราะมันเป็นหนังสยองเชือดที่มีจุดชวนรำคาญอยู่หลายประการ แต่สรุปสุดท้ายแล้วผมก็ยังรู้สึกเชิงบวกกับมันอยู่ดี
ระหว่างดู The Conjuring: The Devil Made Me Do It ผมถามตัวเองว่าอะไรทำให้ผมชอบ The Conjuring 2 ภาคแรก แล้วคำตอบก็ค่อยๆ ผุดขึ้นมา
The Curse of Bridge Hollow หนังครอบครัวแนวปราบปีศาจประจำเมืองครับ เรื่องของครอบครัวกอร์ดอนที่เพิ่งย้ายเข้ามาในเมืองบริดจ์ฮอลโลว์ และเผอิญว่าบ้านใหม่ของพวกเขามีวัตถุที่กักปีศาจนามว่าสติงกี้แจ๊คซ่อนเอาไว้ แล้วก็ตามสูตรครับ พวกเขาดันปล่อยมันออกมา ทำให้คุณพ่อ (Marlon Wayans) และคุณลูก (Priah Ferguson) ต้องวิ่งพล่านเมืองเพื่อหาทางปราบปีศาจตนนี้ให้ได้ ก่อนจะสายเกินไป
หนังบางเรื่องยิ่งรู้รายละเอียดน้อยจะยิ่งดูสนุก และ I See You เรื่องนี้ก็อยู่ในข่ายนั้นครับ
จำได้ว่าผมเคยยินดีอย่างยิ่งตอนที่มีการประกาศว่า Paranormal Activity จบลงในภาค The Ghost Dimension ประมาณว่าจบลงได้สักที หลังคนทำพยายามต่อเรื่องอยู่หลายภาค
หมื่นทิพ's Review 