คิดอยู่พักหนึ่งว่าจะเขียนดีไหม แต่สุดท้ายก็บอกตัวเองว่าเขียนๆ ไปเถอะ 555 ซึ่งก็ต้องออกตัวก่อนว่าผมอาจมองไม่เหมือนคนอื่นเท่าไรนะครับ เพราะดูแล้วหนังเรื่องนี้กระแสดี คนชมเยอะ ซึ่งจริงๆ หนังมันก็มีดีนั่นแหละ เพียงแต่อาจไม่ใช่ทางของผม
หนังเรื่องนี้โดดเด่นตรงความอลังการงานสร้างครับ อลังทั้งฉากทั้งฟ่านปิงปิง คือเน้น 2 สิ่งนี้จนแทบจะ 4D ทะลุจอออกมาอยู่แล้ว
เรื่องราวของ ดาบมังกรหยก ฉบับจอใหญ่ครับ ได้ หลี่เหลียนเจี๋ย มารับบทเตียบ่อกี้ ผู้ทีี่ต้องสูญเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่ยังเด็กเพราะถูกชาวยุทธบีบคั้นให้เผยที่ซ่อนของราชสีห์ขนทองเจี่ยซุ่น
เรื่องนี้ถือเป็นผลงานที่ทำให้เฉินหลงเป็นที่รู้จักแบบเต็มๆ ในอเมริกาครับ (ก่อนหน้านี้เฮียเขาก็มีผลงานที่พยายามบุกไปอเมริกาอย่าง Battle Creek Brawl และ The Protector แต่ก็ยังไม่ปัง)
ภาคต่อของ Zhang Sanfeng: Peerless Hero ครับ ได้ Yichen Liu กลับมารับบทจางซานฟงอีกครั้ง โดยหนนี้เขาต้องรับมือกับมารยุทธภพรายใหม่ นั่นคือ ซิวหลัวมู่ ที่หมายจะควบคุมชาวยุทธด้วยโอสถวิเศษ (ที่แท้จริงแล้วมีพิษอันแสนจะร้ายกาจ) และมันยังต้องการไขความลับของหีบแปดทิศที่กล่าวกันว่ามีสุดยอดวิชาซ่อนไว้ภายในนั้น
เฮียเฉินหลงกลับมาอีกครั้งในหนังวิ่งสู้ฟัดโดยที่คราวนี้เป็นเรื่องราวใหม่ครับ กล่าวคือตัวเอกไม่ใช่เฉินกูกู๋อีกต่อไป (แต่ก็ยังแซ่เฉินอยู่) แต่ก็ยังว่าด้วยภารกิจเสี่ยงตายจับผู้ร้ายของนายตำรวจอยู่เหมือนเดิม
วันก่อนพูดถึงหนังภาคต่อของวิ่งสู้ฟัดที่ไม่ได้ใช้ชื่อไทยว่าวิ่งสู้ฟัดไปแล้ว มาวันนี้ก็จะขอพูดถึงหนังที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับวิ่งสู้ฟัด แต่ได้ใช้ชื่อไทยว่าวิ่งสู้ฟัดนะครับ
เหตุผลที่อยากดูหนังเรื่องนี้ไม่ใช่อะไรหรอกครับ คือเห็นตัวอย่างแล้วพบว่าหนังมันไม่เน้น Effect ไม่เน้น CG แบบที่หนังสมัยนี้ชอบทำกันออกมา แต่บู๊กันด้วยหมัดกับเท้าแล้วก็ใช้สลิง ใช้ระเบิดตูมตามตามสูตรหนังกำลังภายในสมัยก่อน ก็เลยรู้สึกสนใจขึ้นมา
เรื่องนี้สำหรับผมแล้ว ถือว่าเป็นหนังของ John Woo ที่ผมชอบน้อยที่สุดครับ
ชื่อบอกว่าเป็นภาค 3 แต่เอาเข้าจริงแล้วไม่ได้เป็นภาคต่ออะไรกับโรงเรียนกำจัดผีหรอกครับ แต่เป็นการเอาชื่อหนังที่ขายได้มาใส่ลงไปเพื่อเรียกผู้ชมนั่นเอง (เพราะว่าตามจริงแล้ว โรงเรียนกำจัดผีทั้ง 3 ภาคไม่ได้เป็นหนังภาคต่อกันเลยแม้แต่เรื่องเดียว)
