และแล้ว NCIS: New Orleans ก็อำลาจอไปในปีที่ 7 ครับ ยอมรับว่าใจหายเหมือนกันเพราะผมเพิ่งอำลา Hawaii Five-0 ไปหยกๆ นี่ต้องมาโบกมือลา NCIS: NOLA อีก และยังเป็นการอำลาไปพร้อมๆ กับช่อง Fox ไทยด้วย เหมือนอะไรที่คุ้นเคยพากันอำลาไปในเวลาไล่ๆ กัน
ตอนแรกแอบหวั่นใจอยู่เหมือนกันว่าปีนี้จะออกมาสนุกไหม เพราะ Zoe McLellan เจ้าของบทเมเรดิธ โบรดี้ เดินออกจากซีรี่ส์ไป เลยกลัวว่าบรรยากาศครอบครัวและอะไรหลายๆ อย่างที่สร้างไว้ตั้งแต่ปีแรกจะเจือจางลง
ปีแรกถือว่าเปิดตัวได้ประทับใจดีครับ สำหรับซีรี่ส์ชุดที่แยกออกมาจาก NCIS ที่ตอนนี้ซีรี่ส์ต้นฉบับก็ปาเข้าไป 14 ปีแล้วครับ ส่วนเรื่องนี้แม้จะมาทีหลัง แต่หลายอย่างก็ถือว่าทำออกมาสนุกได้มาตรฐานกำลังดีเลย
วาระเวลาที่ผมกำลังเขียนอยู่นี้ผมเพิ่งดูปี 10 จบไปครับ ดังนั้นการเขียนของผมก็จะออกแนวระลึกชาติสักหน่อยเวลาที่เขียนถึงปีเก่าๆ แต่ก็อยากบันทึกเอาไว้ครับ ว่านี่เป็นอีกหนึ่งซีรี่ส์ที่ดูจนจบ ตามดูต่อเนื่องยาวนานมานับสิบปี (แน่นอนว่ามีสปอยล์นะครับ บอกไว้ก่อนตรงนี้เลย)
เนื่องจากจำนวนหนังและซีรี่ส์ที่ดูแล้วยังไม่ได้รีวิวมันเยอะมากนะครับ แต่ใจก็อยากเล่าอยากร่ายให้หมดๆ ก็เลยต้องมีการกระชับพื้นที่เล่าแบบไม่ยาวมากหรือรวบเล่ากันบ้าง แบบนี้เป็นต้น
และแล้ว 4 ฮีโร่แห่ง Marvel ก็มาเจอกันจนได้ครับ ได้แก่ แดร์เดวิล (Charlie Cox), นับสืบสาว เจสสิก้า โจนส์ (Krysten Ritter), จอมพลังคงกระพัน ลุค เคจ (Mike Colter) และหมัดเหล็กเรืองแสง ไอรอน ฟิสต์ (Finn Jones)
ตอนดูตัวอย่างก็แอบมีความหวังน่ะนะครับ ดูท่าจะมันส์ แต่ก็แอบเผื่อใจไว้หน่อยๆ เหมือนกัน เพราะดูแนวโน้มแล้วซีรี่ส์ Marvel ขบวนนี้ความเจ๋งความฟินมันค่อยๆ น้อยลงตามลำดับน่ะครับ
ถ้าเว้ากันซื่อๆ ก็คงต้องบอกว่าสปีดในการดู Luke Cage ของผมนั้นค่อนข้างช้าถึงช้ามากเมื่อเทียบกับ DareDevil หรือ Jessica Jones ที่ผมเอามาดูต่อกันยาวๆ แบบหยุดไม่ได้ คือมันรู้สึกอยากติดตามไปจนจบน่ะครับ
ซีรี่ส์จากค่าย Marvel ที่ตามรอยความสำเร็จของ DareDevil ออกมาครับ ร่วมทำกับ Netflix แล้วก็ผลิตออกมาฉายให้ดูพร้อมกัน 13 ตอนไปเลย
Daredevil ปี 3 ออกฉายในปี 2018 แต่กว่าผมจะได้ฤกษ์เปิดดูก็ปาเข้าไปตอนปลายปี 2021 แล้วครับ
หมื่นทิพ's Review 