ไม่รู้จะมีคนสักกี่มากน้อยที่จำหนังเรื่องนี้ได้ แต่สำหรับผมมันคือความทรงจำวัยเยาว์ที่แสนโปรดปรานเลยครับกับหนังฮาดูเพลินโคตรติ๊งต๊องชุดนี้

ชื่อไทยของหนังชุดนี้ก็คือ “บ๊องส์” ครับ มีออกมาเป็นสิบตอนเลย ตัวเอกก็คือนายเออร์เนสต์ พี วอร์เรลล์ที่รับบทโดย Jim Varney ผู้ล่วงลับ แต่ละตอนเออร์เนสต์ก็จะไปอยู่ตามสถานที่ต่างกันไป แล้วก็ก่อเรื่องฮาๆ สารพัด

อย่างตอนนี้ถือเป็นตอนแรกสุดที่เออร์เนสต์เป็นตัวนำ โดยหนนี้เขาทำหน้าที่เป็นคนดูแลแคมป์ ซึ่งพี่ท่านก็เจอฤทธิ์เด็กแสบป่วนไม่รู้กี่หน และยังต้องเจอกับพวกนายทุนจอมโกงที่ต้องการยึดที่ดินผืนนี้ไปอีกต่างหาก

หนังต๊องเต็มสูตรครับ ในแง่บทอาจไม่มีอะไรมากตามสไตล์หนังฮายุค 80 – 90 แต่ดูเอาฮาได้อย่างดี เอาแค่ดู Varney สวมบทเออร์เนสต์สุดต๊องก็คุ้มแล้วครับ ซึ่งตัวหนังก็ประสบความสำเร็จอย่างสวยงาม ทำเงินไป $23.5 ล้าน จากทุนสร้างเพียง $3 ล้านเท่านั้น กำไรบานเลยครับ

สิ่งที่ผมชอบเสมอในหนังชุดนี้อย่างแรกคือความตลกครับ มันเป็นหนังฮาที่ฮาได้เรื่อยๆ และที่สำคัญคือมันฮาแบบน่ารักแบบเด็กดูได้ จะไม่ได้หยาบโลนแบบที่หนังตลกจำนวนมากชอบทำกัน และบางมุกนี่ก็แทบจะอึ้งว่าคิดได้ไง

หนังทุกเรื่องของเออร์เนสต์จะมีคู่หูประหลาดๆ โผล่มาพัวพันกับชีวิตของเออร์เนสต์เสมอ อย่างในเรื่องนี่ก็มีคู่หูพ่อครัวโคตรบ้าที่สร้างสรรค์เมนูประหลาดออกมาสร้างเสียงฮาอยู่เรื่อยๆ

บ้าสุดก็เครื่องปรุงอาหารอัตโนมัติน่ะครับ วิธีใช้คือใส่ของทุกอย่างลงไปแล้วเดี๋ยวมันปรุงให้เอง เช่น เนื้ออบหม้อดิน ก็ต้องใส่ เนื้ออบ + หม้อ + ดิน คือมันเป็นอะไรที่บ้ามากๆ ต๊องสุดๆ จนอดฮาไม่ได้

ต่อมาคือตัวเออร์เนสต์ที่ออกแนวพระเอกขี้แพ้ผู้แสนดี พี่แกทำอะไรผิดพลาดอยู่ตลอดจนเป็นเหมือนตัวตลกในทุกตอน แต่พอถึงคราวที่เขาฮึดขึ้นมา เขาก็สามารถแก้สถานการณ์ได้ (แม้บางหนจะเหลือเชื่อก็เถอะ) และที่ทำให้ผมรักตัวละครนี้คือ เขาเป็นคนดีเสมอต้นเสมอปลายจนเราสนุกที่จะเอาใจช่วยให้เขาผ่านทุกอุปสรรคไปได้ และ Varney ก็แสดงได้สุดยอดเสมอครับ

นอกจากนี้หนัง Ernest ทุกเรื่องจะสอดแทรกสาระชวนคิดลงไปเสมอ รวมถึงแง่มุมสะท้อนสังคมอเมริกัน เช่นในเรื่องนี้ก็ด่านายทุนแบบตรงๆ ตามด้วยให้ความเคารพชนเผ่าอินเดียนแดงที่จริงๆ ถือเป็นเจ้าของแผ่นดินอเมริกันแต่ดั้งแต่เดิม แม้จะไม่ได้เล่นประเด็นแบบคมชัดลึก แต่ก็ถือเป็นการจับประเด็นมาใส่ได้อย่างพอเหมาะสำหรับหนังตลกต๊องๆ สักเรื่องหนึ่ง

เรื่องนี้ชื่อไทยคือ “บ๊องส์ ตอน แอ่นกึ๋นเข้าค่าย” ครับ มันอาจไม่ได้สุดยอดอะไรนัก แต่มันก็เป็นหนังตลกในความทรงจำที่ดูตั้งแต่เด็กและสัมผัสได้ถึงความน่ารักของมัน

สองดาวกว่าๆ ครับ

(6.5/10)