13 Sins ฉบับรีเมคของ 13 เกมสยอง ที่พูดได้เต็มปากครับว่าต้นฉบับของบ้านเราอร่อยกว่ากันพอประมาณ

เนื้อเรื่องก็ว่าด้วยเอลเลียต บรินเดิล (Mark Webber) ที่กำลังประสบปัญหาทางการเงินอย่างหนัก ได้รับโทรศัพท์ลึกลับที่เสนอให้เขาเล่นเกม 13 ข้อ โดยเมื่อชนะแต่ละข้อ เขาก็จะได้เงินมากขึ้นตามลำดับ

แต่ก็นั่นล่ะครับ เกมทั้ง 13 นั้นย่อมไม่ใช่เกมธรรมดา แต่มันคือเกมที่มีความน่ากลัวแฝงอยู่

หนังฉบับนี้พยายามคงรายละเอียดหลายอย่างไว้ เช่น ตัวเอกที่ดูเป็นคนไม่สู้คน ออกแนวขี้แพ้อยู่ในที แต่ด้วยความจำเป็นเขาเลยต้องเล่นเกมสยองอันนี้ หรือบทเริ่มต้นของหนังที่มาพร้อมฉากช็อกๆ (อันว่าด้วยคนที่เล่นเกมบ้าๆ นี่ก่อนหน้าเอลเลียต)

แต่ผมว่าฉบับของบ้านเราเดินเรื่องได้กระชับกว่า ทิ้งปมได้น่าติดตามกว่า อีกทั้งตัวเกมเองก็ดูน่าสนใจกว่า ความตื่นเต้นลุ้นระทึกก็จัดว่ามากกว่า และสะท้อนมิติความเป็นคนได้อย่างน่าสนใจกว่า (ทุกวันนี้ผมยังจำฉากที่พี่น้อยกิน “ไอ้ก้อนเหลืองๆ” บนโต๊ะอาหารได้เลยครับ อึ้งจริงๆ นะ)

ขณะเดียวกันหนังก็พยายามใส่อะไรเพิ่มเติมลงไป กึ่งๆ จะทำให้เรารู้อะไรเกี่ยวกับเกมมากขึ้นกว่าเดิม แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้หนังน่าสนใจขึ้นสักเท่าไร และในแง่ของบทสรุปแล้ว ของเดิมมันตรึงในความทรงจำมากกว่าครับ

พูดก็พูดเถอะครับ ผมว่า 13 เกมสยองของพี่มะเดี่ยวมันไม่ใช่แค่ดูลงตัวกว่าฉบับใหม่ แต่มันดูอินเตอร์กว่ากันเยอะ

สรุปว่า เอา 13 เกมสยองมาดูซ้ำอีกรอบดีกว่าครับ เอาแค่ฉาก “ขึงลวดตากผ้า” ของต้นฉบับก็ขนลุกกว่ากันมากแล้วครับ

สองดาวครับ

(6/10)