ร่ายสั้นๆ 5 ข้อครับ

1. ผลงานของ พี่เสนาเพชร – พุฒิพงศ์ พรหมสาขา ณ สกลนคร ที่ทำให้ผมรักสุดใจจาก “สิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก” ก่อนจะรู้สึกเริ่มเหินห่างจาก “30+ โสด On Sale” และสำหรับเรื่องนี้ คงพอจะบอกได้ว่า เราชักจะห่างไกลกันมากขึ้นทุกที 5555

2. หนังเรื่องนี้เหมาะสำหรับคนที่ชอบคุณตุ๊กกี้และคุณคริส หอวัง เพราะในเรื่องพวกเธอก็มีบทบาทกันเต็มๆ อยู่ 2 คนนี่แหละ ตุ๊กกี้จะมากหน่อย คริส ก็น้อยลงมานิด ถ้าชอบพวกเธอแสดงหรือเล่นมุขตลกก็น่าจะชอบหนังได้ไม่ยาก… แต่สำหรับผม ก็พอจะบอกได้ว่า คงไม่ใช่กลุ่มเป้าหมายน่ะครับ เลยไม่รู้สึกสนุกอะไรกับหนังมากนัก

3. พล็อตหนังไม่ซับซ้อนครับ คริส หอวังเป็นผีไปสิงอยู่ในผม ส่วนตุ๊กกี้ก็เอาผมเหล่านั้นไปต่อผมตัวเองโดยไม่รู้ที่มาที่ไป เลยโดยผีตามติด ตอนแรกก็กลัวกันพักหนึ่งก่อนจะหันมาแนะนำตัวและกลายเป็นเพื่อน ซึ่งแม้จะลงสูตรแต่ก็ไม่มีปัญหาครับ ขอแค่ดูสนุกก็พอ… แต่ปรากฏว่า มันยังไม่ค่อยหนุกน่ะเน้อะ

4. จริงๆ หนังมีประเด็นประจำตัวละครที่ต่อยอดได้ ทำให้มีคุณค่าได้ อย่างการตามล่าฝันของตุ๊กกี้หรือเรื่องความรักของคริส แต่หนังก็นำมาเล่นเพียงระดับหนึ่ง ความกลมกล่อมหรือการสร้างอารมณ์ร่วมถือว่าห่างจากสมัย “สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก” หลายก้าวอยู่

5. จุดเดียวที่ผมชอบในหนังเรื่องนี้ คือยามที่น้าค่อมและโก๊ะตี๋ปรากฏตัว ยอมรับเลยครับ 2 คนนี้โผล่ไปหนังเรื่องไหน ละครเรื่องใดล่ะก็ มันจะมีมวลสารแห่งความฮาก่อตัวขึ้นอย่างน่าประหลาด และในไม่ช้าไม่นาน พวกพี่เขาก็จะปล่อยมุขบังคับกรามเราให้ขยับ บังคับเหงือกเราให้ตกอยู่ใต้อาณัติ แล้วถัดมาความขำก็จะบังเกิดโดยเรายากจะต้านทาน

ถ้าจะให้สรุปเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ก็คงได้เป็นว่า “ผมรักน้าค่อมและโก๊ะตี๋เป็นที่ยิ่ง”

ไม่ถึงสองดาวครับ

(5/10)