ผมมองว่าหนังเรื่องนี้ไม่เชิงเป็น Feel Good ครับ และขณะเดียวกันก็ไม่ถึงกับ Feel Real แต่มันออกแนว Feel Warm คือดูแล้วอาจไม่ถึงกับทำให้เรารู้สึกว่าโลกสวยขึ้นมาแบบทันตาเห็น แต่ดูแล้วมันอบอุ่น กินใจ ติดดิน เรียบง่าย และงดงามแบบกำลังเหมาะ

เรื่องของ 3 พี่น้องที่เดินทางไปร่วมงานศพของพ่อที่ห่างเหินกันไป แล้วพวกเธอก็พบน้องสาวต่างแม่ ณ ที่งานศพนั้น ซึ่งพวกเธอได้ออกปากชวนน้องสาวคนนี้ให้มาอยู่ด้วยกัน และนั่นล่ะครับคือจุดเริ่มต้นของหนัง Feel Warm ฟอร์มอบอุ่นเรื่องนี้

หนังกำกับโดย Hirokazu Koreeda แห่ง Like Father, Like Son และ Nobody Knows ซึ่งหนังของเขาก็มักออกมาประมาณนี้อยู่แล้วครับ ภาพสวยๆ เดินเรื่องง่ายๆ ว่าด้วยเรื่องชีวิตและความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว ซึ่งหากใครไม่ชอบหนังดราม่านิ่งๆ เรียบๆ ก็อาจไม่อร่อยกับเรื่องนี้ครับ

แต่สำหรับผมนั้น ผมโปรดอยู่แล้วครับ เลยรู้สึกอิ่มไปกับเรื่องราวที่แม้จะเดินแบบเรื่อยๆ ช้าๆ ดูเหมือนไม่มีไคลแม็กซ์ชัดเจน, ไม่มีการแสดงที่จัดจ้าน เพราะแต่ละคนก็แสดงออกประหนึ่งมนุษย์ปุถุชนที่เราเจอได้ทั่วไปตามท้องถนน มีทั้งนิ่งมีทั้งโกรธและมีทั้งหัวเราะ, ร้องไห้ และอีกทั้งหนังไม่ได้มีเหตุให้ดราม่าแบบเข้มข้นอะไรมากมาย แต่ทุกอย่างมันพอดีน่ะครับ มันคือการถ่ายทอดเรื่องชีวิตของพี่น้อง 4 คนที่พยายามใช้ชีวิตให้ดีที่สุดในแต่ละวัน ซึ่งแม้จะไม่สวิงสวาย แต่ก็น่าติดตามตลอดทั้งเรื่อง

ถ้าถามว่าทำไมหนังถึงน่าติดตาม อย่างแรกก็คงเพราะการแสดงน่ะครับ อย่างที่บอกว่าทุกคนแสดงได้ดีมาก แม้ลีลาจะไม่ได้จัดแบบผัดเผ็ด แต่ก็โดดเด่นกลมกล่อมในแบบแกงจืดที่รสพอดี ตักกินได้ชุ่มคอหวานหอมอร่อยลิ้น…

… ชักจะออกแนวอาหารแล้วน่ะนะครับ 555 แต่มันจริงนะ คือแกงจืดที่อร่อยๆ มันมีครับ มันหวานและพอเหมาะในแบบของมันโดยไม่ต้องจัดจ้านและไม่ต้องปรุงอะไรเพิ่ม ซึ่งดาราทุกคนในหนังเรื่องนี้ก็มาพร้อมรสชาติแบบที่ผมบอก คือดูเรียบง่าย แต่พอดีพอเหมาะ มีคาแรคเตอร์ที่ชัดเจนและทำให้ตัวละครที่พวกเขารับบทมีชีวิตขึ้นมาได้อย่างยอดเยี่ยม

ภาพก็สวยเลยครับ เอาแค่บ้านของ 4 พี่น้องก็ดูน่ารักแล้ว เป็นบ้านไม้สไตล์ญี่ปุ่นที่เรียบๆ แต่อบอุ่น หรือในฉากถนนหนทางต่างๆ ก็ดูเป็นธรรมชาติดี หลายซีนถ่ายออกมาได้อารมณ์ร่มรื่น อย่างซีนที่พี่สาวคนโต (Haruka Ayase) เดินคุยกับแม่ ก่อนจะส่งแม่ขึ้นรถไฟ ซีนนั้นภาพออกมาพอดีมากๆ ครับ สวย ได้อารมณ์ เจือความห่วงหาได้แบบพอดีจริงๆ

ผมว่าผมใช้คำว่า “เรียบ” สิ้นเปลืองมาก แต่หนังมาในแนวนั้นจริงๆ ครับ เรียบง่าย แต่งดงาม จนผมตั้งใจว่าต้องเอามาเปิดดูซ้ำอีกแน่ๆ ผมว่าผมตกหลุมรักครอบครัวนี้ซะแล้วล่ะครับ ไม่ใช่รักเพราะพวกเธอหน้าตาสวยนะ แต่รักในความอบอุ่นที่ได้เห็นน่ะครับ

ใครรู้ตัวว่าชอบหนังแนวนี้ ดูเลยครับ หนังดีและสวยงาม แล้วก็มีสาระแง่คิดสำหรับชีวิตในหลายแง่มุม ซึ่งส่วนใหญ่มันไม่ใช่สาระที่สูงส่งและไม่ใช่ปรัชญาขั้นสูง แต่มันคือหลักและวิธีการดำเนินชีวิตง่ายๆ ที่หากใครเข้าใจและใช้เป็น ก็จะสามารถทำให้พื้นที่ชีวิตของตน พบกับความสุขมากกว่าความทุกข์

โลกก็เป็นอย่างที่มันเป็นนั่นแหละ แต่มันอยู่ที่ใจเรามากกว่าว่าเราจะมองโลกเป็นแบบไหน และด้วยมุมมองแบบไหน ^_^

สองดาวสามส่วนสี่ดวงครับ

(7.5/10)