ข้ามฟากมาเล่าตำนานหนังแอ็กชันเอเซียกันบ้างล่ะนะครับ กับยอดนักบู๊กังฟูในตำนาน หลี่ เสี่ยวหลง หรือ บรูซ ลี นั่นเอง และนี่คือผลงานหนังกังฟูที่ทำให้คอหนังทั้งโลกจับตามองเขาครับ

จุดกำเนิดของหนังเรื่องนี้ก็มีเรื่องให้พูดถึงอยู่เหมือนกันครับ โปรเจคท์นี้เริ่มในสมัยที่บรูซ ลีได้แสดงหนังในฮอลลีวู้ดไประยะหนึ่ง และมีชื่อเสียงไปพอตัวจากบท เคโต้ ผู้ช่วยนักปราบอธรรมหน้ากากแตน ในซีรี่ส์ The Green Hornet ซึ่งว่ากันว่ามีคนจดจำบทเคโต้ได้มากกว่าหน้ากากแตนเสียอีก

แต่กระนั้น แม้เขาจะเป็นที่รู้จักมากขึ้นบ้างและมีโอกาสได้แสดงหนังแอ็กชันเป็นพักๆ แต่ความสำเร็จบนถนนสายฮอลลีวู้ดก็ยังถือว่าไปไม่ถึงไหน อีกทั้งความสามารถด้านกังฟูที่แท้จริงของเขาก็ไม่ยังไม่ค่อยมีโอกาสได้สำแดงฤทธิ์บนจอเท่าไรเลย เขาจึงตัดสินใจกลับมาประกอบอาชีพเป็นครูสอนศิลปะป้องกันตัวตามเดิม และย้ายกลับมาฮ่องกงเมื่อประมาณปี 1971

เป็นจังหวะพอดีกับที่เขาได้พบกับ Raymond Chow นักสร้างหนังแห่งบริษัท Golden Harvest ที่กำลังเริ่มก่อร่างสร้างตัว เพิ่งแยกออกมาจากค่ายยักษ์ใหญ่อย่าง Shaw Brothers ได้ไม่นาน และกำลังต้องการผลงานเด็ดๆ สักเรื่องเพื่อประกาศศักดา

ลีกับ Chow จึงพูดคุยจนได้ไอเดียที่จะสร้างหนังแอ็กชันกังฟูขึ้นมาสักเรื่อง ได้แก่ The Big Boss นี่เอง ซึ่งหนังเรื่องนี้ยกกองมาถ่ายทำที่ประเทศไทยนี่แหละครับ แถวๆ ปากช่อง จังหวัดสระบุรีแล้วก็ในกรุงเทพด้วย

ในเรื่องนี้ บรูซ ลี รับบท เฉาอัน ที่เดินทางมาจากแผ่นดินใหญ่เพื่อหางานทำ ก็พอดีครับ ได้งานเป็นคนงานที่โรงน้ำแข็งแห่งหนึ่ง มีเจ้านายคือเถ้าแก่หาว (รับบทโดย ฮั่นอิงเจี๊ยะ ซึ่งเป็นคนกำกับคิวบู๊ของหนังเรื่องนี้ด้วย) ซึ่งการทำงานที่นี่ตอนแรกๆ ก็ดีล่ะครับ เพราะได้เจอเพื่อนร่วมงานที่ดี งานก็พอทำได้ไม่หนักเกิน แต่แล้วไม่นาน เฉาอันก็พบว่าเพื่อนร่วมงานของเขาหายตัวไปทีละคนๆ อย่างลึกลับ โดยที่เถ้าแก่หาวก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น จนทำให้เขาเริ่มสงสัย

และเมื่อเวลาผ่านไป ความจริงก็ปรากฏครับ ว่าเถ้าแก่น่ะแกค้ายาเสพติด โดยการซ่อนไว้ในก้อนน้ำแข็งแล้วก็ทำการขนส่ง ซึ่งเพื่อนร่วมงานของเขาที่หายตัวไปก็เพราะไปเจอยาที่ซ่อนอยู่ในน้ำแข็งนั่นเอง

แบบนี้เฉาอันก็ย่อมไม่อาจทานทนได้ล่ะครับ ต้องหาทางทวงความเป็นธรรมให้กับเพื่อนร่วมงานที่ตายไป โดยการบุกเดี่ยวตะลุยซัดลูกน้องเถ้าแก่หาว และจัดการเจ้าพ่อค้ายาคนนี้ให้จงได้

เนื้อเรื่องง่ายมากๆ ครับ ไม่ได้มีอะไรซับซ้อน ตามสไตล์หนังบู๊สมัยก่อน แน่นอนว่า จุดเด่นคือฉากแอ็กชันกังฟูแบบบรูซ ลี ซึ่งคนสมัยนี้ดูแล้วอาจรู้สึกว่าบางจังหวะมันไม่เนียนนัก และบางช่วงมันดูเป็นคิวบู๊แบบหนึ่ง สอง สามแบบชัดเจน ประเภทพระเอกโดนผู้ร้ายสิบคนรุม แต่พวกนั้นจะไม่ลุยทันทีครับ จะล้อม แล้วก็ให้เพื่อนๆ โดยเตะเรียงตัวก่อน ค่อยลงมือตามหลังไปอีกที ซึ่งมันอาจดูธรรมดาสำหรับปัจจุบัน แต่สำหรับสมัยก่อนนี่ก็นับว่าโอเคแล้วล่ะครับ

แต่ถึงกระนั้นก็ต้องยกนิ้วให้ลีลาบู๊ของ บรูซ ลี ล่ะครับ เป็นสเต็ปนิดๆ แต่ก็ออกลีลาได้เร้าใจ และบู๊ได้แรงดีทีเดียว แม้เนื้อเรื่องก็สามัญ คิวบู๊จะไม่ได้ไวสุดๆ แต่ก็ได้มาตรฐาน ได้อารมณ์เมามันส์ตามแบบหนังกังฟูสมัยก่อนอยู่เหมือนกัน

และนี่ก็กลายเป็นงานที่ทำให้ฮอลลีวู้ดต้องหันมามองบรูซลีแบบเหลียวหลังครับ ประมาณว่า “มีฝีมือขนาดนี้เชียวรี” ทำให้ทางโน้นเริ่มสนใจหนังกังฟูมากขึ้น เห็นว่ามันคือลีลาแอ็กชันใหม่ที่น่าจะขายได้ในยุคที่หนังแอ็กชันแนวยิงกันเริ่มถึงทางตัน

ตัวหนังก็ดังกันไปครับ จนทำให้ Golden Harvest ได้โอกาส ผงาดสู้กับหนังของ Shaw Brothers ได้บ้าง แล้วจากนั้นบรูซ ลีก็มีผลงานหนังเข้ามาอย่างต่อเนื่อง กลายเป็นดารานักบู๊คนใหม่ที่สร้างกระแสกังฟูให้ตื่นขึ้นอย่างเป็นทางการ

นี่อาจไม่ใช่หนังกังฟูระดับสุดยอดนะครับ แต่ถือเป็นการก้าวแรกที่น่าสนใจและแจ้งเกิดให้กับบรูซ ลีได้อย่างดีทีเดียว และสำหรับตัวผมเอง ยอมรับเลยว่าดูแล้วสะใจ ชอบน่ะครับ การเดินเรื่องง่ายๆ ประเภทล้างแค้นตามล่า แต่มันทำได้สนุกดี เพลินดีๆ ลีลาบู๊ก็ดุดัน ไอ้ความตื่นเต้นน่ะไม่เยอะหรอกครับ เพราะในใจก็นึกอยู่แล้วว่าพระเอกน่ะไม่โดนอะไรมากนักหรอก ยังไงผู้ร้ายก็ต้องโดนเตะต่อยจนสลบเหมือดแน่นอน

แต่… เฮียบรูซ ลีเขาเท่ห์จริงๆ ครับ ออกหมัด ท่าทาง เท่ห์แท้ๆ เลยพี่เอ้ย ยอมรับโดยดุษฎีเลยครับว่าพี่ท่านมีแรงดึงดูดบนจอจริงๆ

คอหนังกังฟูลองดูก็ได้ครับ ผมเชื่อว่าไม่ผิดหวังหรอก ถือเสียว่าลองลิ้มชิมรสหนังกังฟูสมัยที่พ่อแม่เราโปรดปรานกัน ผมเองนั้นก็มารู้จักบรูซ ลีเพราะพ่อผมนี่เองแหละครับ ท่านชอบเฮียบรูซมาก มีวีดีโอเก็บไว้ครบทุกเรื่อง

ผมเคยถามพ่อผมว่า เพราะอะไรถึงชอบดาราคนนี้ ท่านก็บอกว่า เพราะนายคนนี้เท่ห์ เก่ง เวลาดูเขาออกหมัดในจอ หรือยกขาขึ้นเตะ มันเท่ห์จริงๆ ดูเก่งจนเราอยากทำตามบ้าง จนเราอดคิดไม่ได้ว่าถ้าลองทำตามมันจะดูดีขนาดไหน (ซึ่งพ่อผมก็ตัดสินใจเรียนยูโด เทควันโดหลังจากดูหนังของเฮียบรูซ เมื่อวัยหนุ่มน่ะครับ… มีอิทธิพลจริงๆ นะนี่)

บรูซ ลี ถือเป็นไอดอลคนหนึ่งสำหรับชายหนุ่มในสมัยก่อนครับ เท่ห์ มีวิชาป้องกันตัว ซึ่งสาวๆ ก็จะรู้สึกว่านายคนนี้เก่งแกร่งปกป้องเราได้ ผู้ชายก็อยากเท่ห์แบบนั้นบ้าง ครบสูตรไอดอลเลยจริงๆ ครับ

เอาเป็นว่าถ้าอยากลองดูว่าพ่อแม่เราสมัยก่อน ชอบอะไรในหนังเรื่องนี้ ก็ลองไปพิสูจน์กันได้ครับ สำหรับผมเองนั้น พอจะเข้าใจแล้วล่ะครับ หนังไม่มีอะไรมาก แต่พระเอกเท่ห์ ตีกับผู้ร้ายตายเป็นเบือ… เทพชัดๆ เลยครับ

และสำหรับผู้ที่สงสัยเรื่องชื่อนะครับ ว่ามันอันไหนกันแน่ ก็ขอตอบว่า The Big Boss นั้นเป็นชื่อภาษาอังกฤษตอนที่ออกฉายในฮ่องกงครับ ส่วน Fists of Fury เป็นชื่อตอนฉายในอเมริกาครับ ซึ่งคนมักจะสับสน เพราะหนังเรื่องต่อไปของบรูซ ลี ก็มีชื่อว่า Fist of Fury อีกเช่นกัน แต่สังเกตนะครับว่า Fist ของเรื่องนี้มี s แต่ของเรื่องถัดไปไม่มี s ครับ

ที่เล่านี่จะได้หายงงครับ และจะได้ไม่หลงไปซื้อผิดเรื่อง ซื้อซ้ำเรื่อง ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่เคยเกิดบ่อยมากสมัยก่อนน่ะครับ

สองดาวครึ่งครับ

(7/10)