เรื่องของนักท่องเที่ยวชาวอังกฤษ 4 คนที่ได้รับเชิญให้มาเป็นแขกของปราสาทแดร็กคูล่า โดยชายผู้ดูแลปราสาทที่ชื่อโคลฟ์ (Philip Latham) เขาทั้ง 4 คนได้รับการดูแลอย่างดีครับ ทุกคนก็คิดว่าโชคดีแล้วที่มีคนเชิญมาพักที่ปราสาท ได้ทานอาหาร และนอนในห้องที่ดีอย่างที่สุด

แต่หารู้ไม่ว่าหายนะสุดสยองกำลังจะเกิดกับพวกเขา เพราะโคลฟ์นั้นไม่ได้เชิญทั้ง 4 คนให้มาเป็นแขกธรรมดาๆ แน่นอน

แท้จริงแล้ว โคลฟ์เชิญพวกเขามาเพื่อเป็นเหยื่อสังเวย ให้กับนายเก่าของเขา เจ้าชายแห่งรัตติกาล จอมผีดูดเลือด… แดร็กคูล่า

ใช่ครับ ภาคนี้เล่าต่อเนื่องจากภาคก่อนๆ ว่าแดร็กคูล่าถูกปราบไปแล้ว จนกระทั่งคนรับใช้รายนี้นี่แหละ วางแผนปลุกชีพท่านเคาน์ขึ้นมา ซึ่งก็คงไม่ต้องบอกนะครับ พอแกฟื้น ความตายก็ค่อยๆ คืบคลานไปทั่ว จากนั้นก็มาลุ้นตามระเบียบว่าใครจะรอดบ้าง และท่านเคาน์จะถูกกำจัดด้วยวิธีใด

ภาคนี้ก็ถือว่ายังทำได้โอเคน่ะครับ มุกการฟื้นคืนชีพของท่านเคาน์ก็จัดว่าพอรับได้ มีเหตุมีผลบ้าง ไม่ได้หน้าด้านฟื้นเอง แล้วก็ได้บรรยากาศปราสาทเก่าๆ มาช่วยขับดันความน่ากลัวขึ้นอีกพอสมควร แต่อย่างที่บอกนั่นแหละครับ หนังสยองสไตล์ Hammer Films นี้ ไม่ได้เน้นที่ความน่ากลัวอย่างเดียว แต่จะมีเรื่องความสวยแบบศิลป์ บรรยากาศเก่าๆ มาเจือ เน้นตรงความลึกลับในปราสาทเก่าแก่เป็นหลัก ไม่ได้เน้นความแหวะแต่อย่างใด

Terence Fisher กำกับเช่นเคยครับ ตัวหนังมันน่าติดตามก็เพราะฝีมือการแสดงเป็นท่านเคาน์ของ Lee นี่แหละ นอกนั้นก็ถือว่าอยู่ในระดับเรื่อยๆ ขณะเดียวกันเนื้อหาก็ไม่ซับซ้อนครับ แค่ท่านเคาน์ฟื้นขึ้นมาในปราสาท แล้วใครต่อใครก็ต้องหาทางเอาตัวรอด หลักๆ ก็แค่นั้นเองแหละครับ ไม่เหมือนภาคก่อนๆ ที่พอจะมีความลับ ความซับซ้อนขึ้นมาให้น่าสนใจบ้าง ส่วนเรื่องนี้ก็ออกแนวสูตรแดร็กคูล่า ไล่ฆ่าคนแล้วล่ะ

เช่นเคยครับ ถ้าจะถามว่าหนังเหมาะกับคนดูแบบไหน ก็ต้องบอกว่า เหมาะกับแฟนๆ หนังสยองสไตล์ปราสาทเก่าๆ ของ Hammer หรือไม่ก็ชอบการแสดงของ Lee และชอบตัวละครคลาสสิก อย่างแดร็กคูล่า เพราะตัวหนังเองไม่ได้มีความเด่นอะไรนักครับ เรื่อยๆ คนดูจึงต้องมีความชอบถึงจะสนุกไปด้วยได้ แต่ถ้าดูเพราะหวังความสยอง หวังความเยี่ยมก็อาจจะผิดหวังได้ เพราะหนังมันทำออกมาตามรอยความสำเร็จน่ะครับ ถ้าอยากดูหนังแดร็กคูล่าชุดนี้ที่ดี ที่เด็ดจริงๆ แนะนำภาคแรกดีกว่า

เรื่อยๆ แบบแดร็กคูล่าไล่ฆ่าในปราสาท

สองดาวกว่าๆ ครับ

(6.5/10)