นี่ก็เป็นภาคทื่ 7 อันเป็นตอนสุดท้ายของหนังชุด Frankenstein จากค่าย Hammer Films ครับ ได้ Terence Fisher กลับมากำกับ (อันเป็นงานกำกับเรื่องสุดท้ายของเขาด้วย) และได้ Peter Cushing มาสวมบทวิคเตอร์ แฟรงเกนสไตน์อีกหนึ่งคำรบ

เรื่องราวก็เข้าอีหรอบเดิมครับ วิคเตอร์ยังคงตั้งมั่นทำการทดลองต่อไปเรื่อยๆ ซึ่งคราวนี้เขาไปดำเนินการทดลองครั้งใหม่แถวๆ โรงพยาบาลบ้าแห่งหนึ่ง โดยได้ ดร. ไซม่อน เฮลเดอร์ (Shane Briant) คนที่ชื่นชมในผลงานของแฟรงเกนสไตน์มาช่วยทำอีกแรงหนึ่ง แล้วก็เช่นเคยครับ การทดลองนี้ก็คือการปลุกชีพให้อสุรกายอีกนั่นแหละ

แต่อสุรกายในภาคนี้ก็ไม่ใช่ธรรมดาครับ มีร่างกายเป็นปีศาจผิดมนุษย์ไปเลย (แสดงโดย David Prowse จากภาคก่อน ซึ่งเป็นนักแสดงคนเดียวที่ได้แสดงเป็นอสูรของแฟรงเกนสไตน์มากกว่า 1 ครั้งในหนังชุดนี้) แล้วก็มีการสานต่อพล็อตว่าด้วยการสอนให้อสูรเรียนรู้สิ่งต่างๆ สามารถทำนั่นทำนี่เป็น แล้วจากนั้นความสยองก็เกิดตามครับ

หนังมาพร้อมฉากเฉาะสมองที่ชัดเจนกว่าภาคใดๆ อีกทั้งฉากเชือดที่เลือดนองพอตัว แต่ด้านความสนุกกลับน้อยลงไปเยอะ เทียบได้กับ Day of the Dead น่ะครับ ที่มีประเด็นดีและพยายามจะทำให้หนังมีสาระมากกว่าตอนก่อนๆ แต่ก็ยังนำเสนอได้ไม่อร่อยเท่าที่ควร อีกทั้งตอนจบยังออกจะง่ายไปสักหน่อยด้วย

กระนั้นก็ยังถือว่าดูได้ครับ คนชอบความแหวะความสยองน่าจะรู้สึกโอเค แต่ถ้าชอบเนื้อเรื่องที่ลงตัวกับบรรยากาศสยองแบบโกธิคแล้ว ภาคนี้ก็อาจจะเทียบภาคก่อนๆ ไม่ได้นะครับ แต่ยังดีครับที่ Cushing ไม่เคยทำให้ผิดหวัง แม้จะต้องใส่วิกเพื่อให้ผมดูดก แต่การแสดงก็ยังดีอยู่ (แต่เขาก็แซวตัวเองว่าวิกที่ใส่ทำให้เขามีดูเหมือน Helen Hayes นักแสดงหญิงมากฝีมืออีกคน หลายคนอาจจำเธอได้จากบทสาวแก่ที่ชอบตีเนียนใน Airport)

ไม่ใช่ตอนที่ดีที่สุด แต่ก็ดูได้ครับ

สองดาวครับ

(6/10)