หลังจากหลี่เหลียนเจี๋ยและฉีเคอะ ไม่ลงรอยกันในการทำงาน ทำให้ต่างคนต่างออกมาทำหวงเฟยหงในแบบของตนเอง สำหรับหลี่เหลียนเจี๋ยก็หันไปร่วมมือกับผู้กำกับ หวังจิ้ง และยอดฝีมือคิวบู๊ หยวนหวู่ปิงช่วยกันทำตำนานใหม่ของหวงเฟยหงที่ออกมาในแนวบู๊ผสมฮา

เรื่องของหวงเฟยหง (หลี่เหลียนเจี๋ย) ที่กำลังจะโดนปิดสำนักเนื่องจากไม่มีเงินพอจ่ายค่าเช่า ทำให้เหลียงควน (เหลียงเจียเหยิน) และฟันเหยินซู (จางเหว่ยเจี้ยน) พยายามหาทางออก แล้วพวกเขาก็ได้เจอกับ หวังซื่ออู่ (เฉินไป่เสียน) พ่อค้าอารมณ์ดีที่อยากเป็นศิษย์หวงเฟยหง เขาเลยเสนอให้สำนักเป่าจือหลินสามารถย้ายมาตั้งใหม่ในอาคารที่เขาเปิดกิจการอยู่ได้เลย ตอนแรกก็นึกว่าเป็นทางออกที่ดี แต่ที่ไหนได้หวังซื่ออู่ทำซ่องอยู่ครับ อาจารย์หวงเลยต้องถอยลี้ออกมาแทบไม่ทัน (บอกแล้วไงครับ มันออกแนวฮา)

หลังจากนั้นหวงเฟยหงก็ได้ทราบว่ามีพระประพฤติผิด ฉุดคร่าหญิงชาวบ้าน โดยผู้นำของพระเหล่านั้นคือเจ้าลัทธิหลิว (หลิวเจียฮุย) แต่เมื่อหวงเฟยหงลงมือจัดการกับพบว่านี่เป็นแผนให้ร้ายของเหลยอี้เซี่ยว ขุนนางที่หมายจะทำลายชื่อเสียงหวงเฟยหง คราวนี้อาจารย์หวงและลูกศิษย์จึงต้องหาทางล้างมลทินให้ตนเอง

เป็นหวงเฟยหงภาคพิสดารก็พอได้ล่ะครับ เพราะออกมาแนวฮาสไตล์หวังจิ้งน่ะแหละ แล้วหนังก็เลยติดจุดอ่อนของหนังสไตล์พี่หวังจิ้งมาด้วย นั่นคือการเดินเรื่องที่ไม่ค่อยจะเป็นเนื้อเดียว (ทั้งที่จริงๆ มันมีความเกี่ยวเนื่องกัน) หรือการพยายามเน้นความฮามากกว่า จนละเลยเนื้อเรื่องไป อันนี้เป็นจุดอ่อนที่หนังเกือบทุกเรื่องของเขาเป็นน่ะครับ ในขณะที่พล็อตตอนนี้จริงๆ น่าสนใจนะครับ มีความซับซ้อนเยอะ (แต่หนังนำเสนอแบบเฉลยหมดตั้งแต่แรก) เลยออกจะพร่องความน่าติดตามไปบ้าง

ด้านคิวบู๊ก็นับว่าน่าสนใจครับ โดยเฉพาะการเชิดสิงโตที่พิสดารไม่แพ้หวงเหยหง 4 ของฉีเคอะ แต่ถ้าว่ากันถึงความสนุกก็ยังเป็นรอง 3 ภาคแรกอยู่ (เพราะบางจังหวะมันเน้นฮาเกิ๊น)

จริงๆ หนังมีประเด็นดีๆ เยอะครับ อย่างเรื่องฝิ่นที่เริ่มบุกเมืองจีนแล้วจนกลายมาเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้จีนต้องสิ้นชาติ แต่หนังก็ไม่ค่อยเน้น ไปเน้นฮามากจนออกจะมากไปสักหน่อย ก็ต้องแล้วแต่ล่ะนะครับ ถ้าชอบแนวเบาๆ สนุกๆ ไม่เน้นเข้มข้นแบบ 2 ภาคแรกก็อาจจะโอเคกับเรื่องนี้ แต่ถ้าคุณรัก 2 ภาคแรกและรักความจริงจังของเนื้อหาล่ะก็ นี่อาจจะดูเป็นหวงเฟยหงฉบับล้อเลียนในสายตาคุณได้ครับ

สองดาวกว่าๆ แบบไม่คิดมากครับ

(6/10)