โหดตัดโหด หรือ The Killer บทนิยามแห่งความมันส์สไตล์ John Woo ที่คอหนังแอ็กชันยากจะปฏิเสธได้ครับ มันส์มาก ลงตัวมาก สนุกมาก เข้มข้นมาก

โจวเหวินฟะ รับบท อาจง นักฆ่าพระกาฬที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้นักร้องสาว (Sally Yeh) ตาบอดระหว่างที่เขาปฏิบัติงาน เขาเลยรับผิดชอบด้วยการดูแลเธอและพยายามจะรักษาดวงตาของเธอ ให้กลับมามองเห็นให้ได้ แต่การลงมือของเขาก็ยากขึ้นเพราะมีนายตำรวจตงฉิน (หลี่ซิวเสียน) มาคอยตามล่าเขา อีกทั้งในวงการนักฆ่าก็ยังมีปัญหาขั้นคอขาดบาดตายเกิดขึ้นกับเขาอีกด้วย

เป็นผลงานที่มันส์แท้ๆ แน่นอนว่าด้านแอ็กชัน การสาดกระสุนถือว่าถึงใจ ไม่ว่าจะลีลาสโลว์สารพัด เอาปืนมาจ่อหน้ากัน และเฮียโจวแกก็ยิงได้เท่ห์มาก จะถือปืนหนึ่งมือหรือสองมือก็พริ้ว เรียกว่าไม่มีใครถือปืนสองมือกระโดดยิงได้ “เทพเจ้า” เท่าพี่แกอีกแล้ว

แต่ของดีไม่ได้มีแค่ความมันส์ครับ ด้านบทก็เข้มข้น โดยเฉพาะปมดราม่าที่พอเหมาะสุดๆ ไม่ว่าจะปมระหว่างอาจงกับเจนนี่ นักร้องสาวตาบอด, ปมอาจงกับรุ่นพี่ในวงการนักฆ่า (รับบทโดย จูเจียง) ที่อาจงนับถือ ไหนจะปมมิตรภาพที่เป็นเส้นขนานระหว่างนักฆ่ากับตำรวจ ทุกส่วนล้วนสอดประสานกันได้อย่างดี ทำให้ตัวละครมีมิติ ทำให้เราได้สัมผัสอารมณ์น้ำมิตรในยามที่แต่ละคนมอบไมตรีให้แก่กัน และแน่นอนว่าเราย่อมรู้สึกสะเทือนใจยามที่มีใครเกิดเรื่องร้าย

การแสดงของแต่ละคนก็สุดยอดครับ เฮียโจวนอกจากจะเท่ห์แล้ว ตอนแสดงอารมณ์โกรธ แค้นนี่มันใช่น่ะครับ แววตาพี่แกนี่ประหนึ่งจะฆ่าคนทั้งโลกให้หมด ได้อารมณ์ “โลกทลาย” จริงๆ ส่วนหลี่ซิ่วเสียนก็ดูทรนง ยืนหยัดในความถูกต้อง แต่พอเขาได้รู้จักกับอาจงจริงๆ แล้ว แววตาแบบที่มองโลก “ขาวเป็นขาว-ดำเป็นดำ” ก็เริ่มเปลี่ยนไป

ยอมรับว่าดูหนัง John Woo ทีไรต้องได้กลิ่นอายมิตรภาพประหนึ่งนิยายกำลังภายในเสมอ แล้วมันก็เป็นกลิ่นอายที่ถึงรสถึงใจซะด้วย

ในหนังเราจะได้เห็นสัญลักษณ์ในเชิงศาสนาอยู่ตลอดครับ ตั้งแต่ โบสถ์ที่เป็นทั้งฉากเปิดและฉากปิดของเรื่อง ไม้กางเขนในที่ต่างๆ หรือนกพิราบที่ถูกนำมาใส่ลงไปเป็นเรื่องเป็นราวครั้งแรกสำหรับหนังของ John Woo ซึ่ง Woo เองเคยนิยาม “นกพิราบสีขาว” ในหนังของเขาว่าเปรียบเหมือนตัวแทนจิตวิญญาณของคนที่มีความบริสุทธิ์เป็นแก่นภายใน และพร้อมจะโบยบินด้วยสองปีกเสมอ (หากเลือกจะบิน)

ครับ หนังออกมายอดเยี่ยม แต่กระบวนการสร้างนั้นก็มีปัญหาไม่น้อย เพราะหนังเรื่องนี้กลายเป็นชนวนที่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่าง John Woo และ ฉีเคอะ ถึงจุดแตกหัก โดยประเด็นหลักๆ คือมุมมองของ Woo นั้นอยากให้หนังออกมาแบบที่เราเห็น คือได้มองเรื่องจากมุมของอาจง แต่ ฉีเคอะ ซึ่งเป็นผู้สร้างนั้นอยากให้ความเด่นมาอยู่ที่ตำรวจมากกว่า ทว่าจนแล้วจนรอด หนังก็ออกมาในฉบับที่ Woo อยากให้เป็น

ถ้าว่ากันถึงความสำเร็จแล้ว หนังจัดว่าทำเงินไม่มากเท่าสมัยโหดเลวดี (ทำไปประมาณ 18 ล้านเหรียญฮ่องกง ในขณะที่โหดเลวดีทำไปกว่า 30 ล้าน) แต่ในแง่คำชมแล้ว หนังได้รับการตอบรับอย่างสวยงามจากตะวันตก ถึงขนาดที่ Quentin Tarantino และ Robert Rodriguez ยกย่อง บูชา และคารวะทีเดียว

ขอสรุปว่า “คอแอ็กชันไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวงครับ”

สามดาวครับ

(8/10)