เรื่องนี้ถือเป็นหนังแนวแอ็กชันลุ้นระทึกที่ดูสนุก ตื่นเต้น เร้าใจ สมศักดิ์ศรีผู้กำกับ Tony Scott (Top Gun, Crimson Tide และ True Romance) แต่สิ่งที่ผมคาดไม่ถึงมีอยู่เพียงประการเดียว… คาดไม่ถึงว่านี่จะกลายเป็นงานกำกับชิ้นสุดท้ายของของเขา

ไม่ทันตั้งตัวจริงๆ ครับ ตอนได้ข่าวการเสียชีวิตของลุง Tony Scott ในปี 2012 ยอมรับว่าใจหาย เพราะผลงานของลุงเขาแม้จะไม่ได้ถึงกับระดับเทพไปทุกเรื่อง แต่ส่วนมากก็ดูสนุก ยิ่งหนังที่เอาด้วยความระทึก ตื่นเต้น กดดันนี่ลุงเขาทำได้ถึงเครื่องเสมอมา อย่างเรื่องนี้ก็เหมือนกันครับ พล็อตอาจไม่สดใหม่อะไร ว่าด้วยรถไฟที่เสียการควบคุมแล้วแล่นไปโดยไร้คนขับ ซึ่งหากไม่มีใครทำอะไรสักอย่างรถไฟคนนั้นย่อมสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงอย่างแน่นอน

ทีนี้ทุกฝ่ายก็พยายามหาทางแก้ครับ แต่มันไม่ง่ายดังที่คาด จนในที่สุดความหวังที่จะหยุดรถไฟขบวนมรณะนี้ได้ก็ไปตกอยู่ที่ 2 คนขับรถไฟอีกขบวนหนึ่ง พวกเขามีนามว่าแฟรงค์ (Denzel Washington) และ วิลล์ (Chris Pine) ซึ่งคำถามสำคัญก็คือพวกเขาจะทำได้ไหม และทำได้อย่างไร?

มันส์ครับ เป็นหนังที่มันส์มาก อย่างที่ผมบอกเสมอ (และคงจะบอกต่อไปเรื่อยๆ) ว่าบางครั้งหนังแอ็กชันแม้จะมามุขเดิมๆ ไม่ได้แปลกใหม่แหวกแนวอะไร แต่หากทำได้ออกรส สนุก และน่าติดตามแล้วล่ะก็ มันก็จะสามารถตอบสนองต่อมมันส์และสร้างความบันเทิงให้กับคนดูได้ เรื่องนี้ก็เป็นแบบนั้นครับ ช่วงต้นๆ อาจเนิ่บไปบ้างตามสไตล์ที่ต้องมีการปูพื้น แนะนำตัวละคร แต่พอถึงช่วงที่รถไฟเจ้าปัญหานั้นหลุดจากการควบคุมไป เมื่อนั้นล่ะครับความกดดันก็เริ่มเพิ่มดีกรีทีละน้อย ยิ่งเวลาผ่านไปความมันส์ก็มากขึ้น แอ็กชันก็เยอะขึ้น เรียกว่ามันส์และลุ้นลากยาวไปจนถึงไคลแม็กซ์เลยล่ะครับ

ความดีความชอบต้องยกให้ลุง Tony ผู้กำกับที่สามารถคุมหนังได้เร้าใจตามเคยครับ ซึ่งความถนัดประการหนึ่งของลุงเขาก็คือมุมกล้องที่บิ้วอารมณ์คนดูได้ อยากให้กดดันก็มีมุมกล้องแบบหนึ่ง ถ้าอยากให้ตื่นเต้นก็มุมกล้องอีกแบบหนึ่ง หรือถ้าอยากให้ลุ้นหนักๆ ก็จับกล้องเหวี่ยง ตัดภาพไว ลำดับซีนให้เร่งเร้า ส่วนใหญ่ผลที่ได้ก็อยู่มือลุงเขาหมดล่ะครับ

ความดีต่อมาคือนักแสดงที่เพิ่มพลังความสนุกให้หนังได้ อย่าง Washington นี่ระดับไหนแล้วล่ะครับ แกเอาอยู่เสมอ ส่วน Pine แม้จะมือไม่เก๋าขนาดนั้นแต่ก็เล่นรับส่งอารมณ์ได้ไม่เลว ยิ่งบทหนังให้ความสำคัญกับปมในใจของตัวละครแล้ว ความลุ้นก็ยิ่งเพิ่มระดับเข้าไปใหญ่ เพราะยิ่งเรารู้จักตัวละครทั้งสองมากเท่าไร เราก็ยิ่งผูกพันและอดสะเทือนใจไม่ได้ ยามพวกเขาต้องเสี่ยงภัย แล้วนี่ยังเป็นการเสี่ยงภัยเพื่อคนหมู่มากอีกต่างหาก

อีกคนที่เด่นไม่น้อยคือ Rosario Dawson ในบทคอนนี่ย์ เจ้าหน้าที่คุมการเดินรถไฟซึ่งพอดีที่เรื่องมาเกิดในกะของเธอ ก็เลยต้องใช้สมองแบบสุดกำลัง เห็นแล้วเหนื่อยเลยครับ เพราะนอกจากเธอต้องรับมือกับสถานการณ์แล้ว เธอยังต้องเจอปัญหาเรื่อง “คน” เข้าไปอีกอย่าง (ซึ่งก็ดูเหมือนปัญหาทุกชนิด คนจะสามารถแทรกตัวเข้าไปเป็นปัญหาเพิ่มได้เสมอน่ะครับ คนหนอคน)

Harry Gregson-Williams คอมโพเซอร์คนทำดนตรีก็เพิ่มความเร้าใจได้ไม่ใช่น้อย แต่ที่ต้องยกนิ้วให้อีกคนก็คือ Ben Seresin ตากล้องที่จับภาพได้เข้ากับสไตล์ของลุง Tony อย่างยิ่ง อันว่าความเร้าใจและตื่นเต้นทางด้านภาพมันเกิดได้เรื่อยๆ ก็เพราะเขานี่แหละครับซึ่งผลงานเรื่องอื่นๆ ของเขาก็เช่น Transformers: Revenge of the Fallen, Pain & Gain และล่าสุดก็ World War Z แต่ละเรื่องนี่ก็เร้าและไวทั้งนั้นเลย

เป็นอีกหนึ่งหนังแอ็กชันที่สไตล์อาจเก่าแต่ไม่เชยครับ ยังดูสนุกเร้าใจไม่ผิดหวัง ผมเองยังเอามาดูซ้ำตั้งหลายรอบ ก็ของมันสนุกนี่ครับ

ทุกวันนี้เวลาผมหยิบหนังของลุง Tony Scott มาดูผมจะรู้สึกคิดถึงลุงเขานะครับ เพราะปกติแกทำงานออกมาป้อนโรงภาพยนตร์ตลอด อย่างมากไม่เกิน 3 ปีเราก็จะได้เห็นผลงานใหม่ของเขา ซึ่งจะสนุกมากสนุกน้อยก็ว่ากันไป แต่ส่วนใหญ่เกินสองในสามครับ ผลงานของลุงเขาเข้าข่ายสนุกทั้งหมด

ยิ่งเรื่องนี้เป็นผลงานชิ้นสุดท้ายก็ยิ่งเสียดายฝีมือครับ เพราะงานชิ้นนี้ก็ถือเป็นงานมันส์ๆ ที่คอหนังแอ็กชันฟินกับมันได้ในระดับหนึ่ง

ถึงยามนี้ก็คงได้แต่ขอบคุณจากใจครับ เพราะผมนั้นก็โตมากับหนังของลุง Tony นั่นแหละครับ ก่อนที่ Michael Bay จะถือกำเนิด ถ้าพูดถึงผู้กำกับที่ลำดับหนังได้ฉับไว ตัดต่อเร้าใจแล้วล่ะก็ ต้องยกให้ลุง Tony Scott คนนี้เป็นอันดับหนึ่ง (จนหลายคนแซวว่าลุง Tony เป็นพ่อที่พลัดพรากไปนานของ Bay หรือเปล่า เพราะทางของหนังใกล้กัน เพียงแต่ต่างยุคต่างรุ่นเท่านั้น)

น้อมรำลึกและอาลัยครับ พักให้สงบนะครับ

In Loving Memory
Tony Scott (1944–2012)

สองดาวสามส่วนสี่ดวงครับ

(7.5/10)