ชอลิ้วเฮียง จอมโจรจอมใจ เทพบุตรรูปงามที่คอกำลังภายในน่าจะรู้จักกันดี

นี่คือนิยายแนวกำลังภายในที่ผมชอบมากครับ ยอมรับเลยว่านิยมยกย่องผู้กล้าแซ่ชอคนนี้ยิ่งนัก เป็นตัวละครสุดโปรด คนอะไรเท่ห์ได้ไม่จำกัดกาล

เล่มแรกของนิยายชุดชอลิ้วเฮียงว่าด้วยการเปิดตัวจอมโจรชอลิ้วเฮียง เริ่มเรื่องมาก็แนะนำลีลาความสามารถในการขโมย ก่อนจะตัดเข้าสู่เนื้อเรื่องหลัก เมื่อเขาต้องเผชิญกับคดีปริศนา เมื่อมีศพชาวยุทธลอยน้ำมาเป็นจำนวนมาก ซ้ำยังมีคนจากวังน้ำทิพย์ ลัทธิลึกลับในยุทธภพปรากฏตัวมากล่าวหาว่าเขาขโมยของไปจากวังอีก

เมื่อเกิดปมมากมายเพียงนี้ ชอลิ้วเฮียงเลยต้องไปสืบหาความจริง อันนำไปสู่การผจญภัยครั้งแรกที่ “สนุกสนานสิ้นดี”

ผมอ่านเล่มนี้ครั้งแรกในห้องสมุดที่ม.เกษตรนะครับ ตอนนั้นยังเรียนอยู่ อ่านปุ๊บติดหนึบทันที อ่านเพลินมากๆ ความสนุกมีตลอดเรื่องครับ อันนี้ขอชมการแปลและการใช้คำที่เต็มไปด้วยลูกเล่นของนักแปลระดับตำนานของวงการนิยายกำลังภายใน เช่น น. นพรัตน์ ส่วนที่เป็นบทสนทนาเชิงยอกย้อนก็สนุกสนาน ส่วนของการเล่าถึงปมก็ให้น่าสนใจยิ่ง

ฉากการต่อสู้แทบไม่ต้องสาธยาย ร่ายออกมาได้เร้าใจ มันส์มากๆ ตอนอ่านแทบจะหมุนตัวออกลีลาพริ้วตามพี่ชอให้มันรู้แล้วรู้รอด

ตัวละครในเรื่องก็มาพร้อมเอกลักษณ์เยี่ยมๆ ไม่ว่าจะสามสาวข้างกายพี่ชออันได้แก่ โซวย่งย้ง ซ่งเตี้ยมยี้ ลี้อั้งซิ่ว ที่มีความสามารถไปคนละแนว ตามด้วยบ่อฮวยไต้ซื้อ สหายนักธรรมของพี่ชอ

แต่รายที่สุดยอดชนิดที่ใครๆ ที่อ่านคงยากจะลืมเลือนคือ ตงง้วนเจ้กเตี้ยมอั้ง หรือ หนึ่งหยดแดงแห่งตงง้วน นักฆ่าอันดับหนึ่งแห่งยุทธภพ ไม่ว่าจะวรยุทธ ท่วงท่าที่โก้วเล้งบรรยาย ทำให้ท่านผู้นี้เด่นขึ้นมาจนน่าคารวะ

ที่เขียนนี่ออกจะชมล้วนๆ เลยนะครับ แต่ผมชอบมากครับ ชอบอย่างจริงใจ เป็นนิยายที่อ่านเพลินมาก สนุกมาก มันไหลไปได้เรื่อยๆ ครับไม่ว่าจะเรื่องการตามปมฆาตกรรม ระหว่างนั้นก็มีอารมณ์ขันแทรก หรือไม่ก็ให้พี่ชอได้ใช้สมองคลี่คลายปัญหา จากนั้นก็คั่นด้วยฉากประมือที่ออกรส บทสรุปของเรื่องก็มีการหักมุมนิดหน่อย เรียกว่าอร่อบถึงขีดนิยายแนวกำลังภายในสืบสวนจริงๆ

แต่อ่านไปก็มีจุดให้ฮาเหมือนกัน ในช่วงแรกแหละครับ ตอนที่พี่ชอกับสามสาวกำลังทานอาหารกันบนเรือ จู่ๆ ก็มีศพลอยน้ำมา แทนที่จะแตกตื่นแต่พี่ชอกับหนึ่งในสามสาวดันยืนถกกันสนุก ว่าศพนี้คือใครและใครเป็นคนฆ่า แล้วพอมีศพต่อมาก็นั่งทายกันอยู่นั่น ซ้ำยังมีการเอาศพขึ้นมาบนเรืออีกนะครับ อ่านแล้วก็ฮา ข้าวปลาพี่กินกันลงเหรอครับ แต่ละศพที่ลอยมาแผลก็เหวอะหวะ บวมอืดไม่ใช่เล่น แหม ขวัญแข็งๆ กันจริงๆ หมื่นทิพขอคารวะเลยครับ

ศพหลังๆ มีการมานั่งบอกว่า เดี๋ยวก็มีลอยมาอีก มารอดูกันเถอะ ในใจก็นึก ศพนะพี่ ไม่ใช่ปลาช่อน นั่งรอเหมือนกะช้อนขึ้นเรือท่าเดียวเลยเนี่ย 5555

ถ้ามองแบบฮาก็มีให้ขำหลายจุด แต่สนุกครับ ผมยังอ่านซ้ำตั้งหลายรอบ ความยาวไม่มากเกินไป แต่ความน่าติดตามนี่มากเกินพอดี นั่งอ่านทีไรเป็นได้นั่งยาวทุกทีไป

เรื่องนี้ออกจะได้รับการขนานนามว่าเป็นหนึ่งในหลักไมล์สำคัญแห่งวงการนิยายกำลังภายในอย่างนี้ ใครไม่ได้อ่านก็ลองเลยครับ รับรองว่าสนุกสนาน วางไม่ลง

============================

ชอลิ้วเฮียง ตอน กลิ่นหอมกลางธารเลือด
ชื่ออังกฤษ Lingering Fragrance In the Sea of Blood
ชุด ชอลิ้วเฮียง ลำดับที่ 1

ผู้เขียน โก้วเล้ง
ผู้แปล น.นพรัตน์