Shaft ถูกใจผมด้วยเหตุผลง่ายๆ ครับ มันสะใจดี เน้นเท่ห์ เน้นลุย ครบสูตรสำเร็จ แม้พล็อตจะไม่ได้มีอะไรมากก็เถอะ

แต่พล็อตที่ว่าไม่มีอะไรมันก็สะใจอยู่นะครับ ว่าด้วยลูกคนรวยฆ่าคน แล้วก็ใช้อิทธิพลของพ่อในการคุ้มครองตน กฎหมายบ้านเมืองก็เอาเรื่องมันไม่ได้ จนจอห์น แชฟท์ (Samuel L. Jackson) ทนไม่ไหวและหาทางเล่นงานมันด้วยตัวเอง

ผมว่าหนังมันเหมาะกับบ้านเรามากๆ น่ะครับ เพราะอะไรน่ะเหรอครับ เอาแค่เรื่องลูกคนรวยทำคนตายแล้วรอดได้เพราะอำนาจเงิน เพราะช่องว่างของกฎหมาย แค่นี้ก็ชวนให้นึกถึงหลายเหตุการณ์ในบ้านเราแล้วครับ

เหตุการณ์จริงทั้งนั้นด้วย!

ดังนั้นพอเห็นแชฟท์ออกโรงสู้คนพวกนี้ ก็เลยอดไม่ได้ที่จะเอาใจช่วยครับ และพอเห็นพี่แกเล่นงานพวกมันได้ ก็เลยบังเกิดความสะใจตามมาเป็นพักๆ

ในแง่หนังผมว่าดูเพลินดีครับ เพลงธีมอมตะของ Shaft ก็ยังคลาสสิกอยู่ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ครับว่าหนังต้นฉบับปี 1971 ยังเป็น Shaft ฉบับที่เด็ดที่สุดอยู่ดี

หนังได้ Richard Roundtree เจ้าของบทแชฟท์ภาคต้นฉบับมาแสดงด้วยครับ มาเป็นแชฟท์เหมือนเดิมนั่นแหละ ส่วนบทแชฟท์ของ Samuel L. Jackson ถือเป็นรุ่นหลานครับ

แอ็กชันเพลินๆ การเดินเรื่องถือว่าน่าติดตามในระดับหนึ่ง Jackson ก็เน้นเท่ห์ครับ หลายฉากขายความเท่ห์แบบไม่ต้องการเหตุผล ส่วน Christian Bale ก็เล่นได้รวยและเลวจริง คนละเรื่องกับบทบรูซ เวย์นในหนังชุด The Dark Knight เลยครับ

บทสรุปของหนัง ผมว่าตรงและแรงดีครับ ผมเชื่อว่าแต่ละคนคงมีมุมมองต่างกันไป แต่สำหรับผม ผมคิดแบบเดียวกับประโยคที่มวลชนพูดเป็นเสียงเดียวในฉากนั้นว่า “ปล่อยเธอไป!”

ถ้าถึงจุดที่ประชาชนคนธรรมดา เหลือทนกับอิทธิพลหรืออำนาจเงินของคนรวยจนไม่อาจทนต่อไปได้ล่ะก็ เหตุการณ์ต่อมาอาจรุนแรงกว่าที่เราเห็นในหนังก็ได้

สองดาวครึ่งครับ

(7/10)